Kepez Masaj Salonu-Masöz Esra

Kepez Masaj Salonu-Masöz Esra Bu gizli planlar, içinde saklı bir kimlik, sıkı bir duyarlılık, özlem ve sert bir bencillik olduğu duygusunu daha da biledi. Okuldaki bazı çocukların tersine, evinden ve ailesinden nefret etmiyordu. Evinin ufak odalarını ve bakımsızlığını olağan kabul ediyordu, annesi de onu sıkıntıya sokmuyordu. Bir tek kendi yaşamına, gerçek hikâyesine adım atmak için sabırsızlanıyordu, ama mevcut koşullarda sınavlarını geçene kadar başlayamayacaktı.

Böylece sıkı çalıştı, iyi ödevler hazırladı, özellikle tarih dersinde. Kız kardeşlerine ve anne-babasına iyi davrandı, Turville Heath’deki kulübeden ayrılacağı günün hayalini kurmayı sürdürdü. Fakat bir anlamda çoktan ayrılmıştı oradan. Yatak odasına girerlerken Florence Edward’ın elini bıraktı, yatağın tentesini destekleyen meşe kolonlardan birine sırtını dayadı, ayakkabılarını çıkarmak için her seferinde omuzlarından birini sevimli bir halde sarkıtarak önce sağ sonrasında sol tarafına eğildi. Tartışarak geçirdikleri yağmurlu bir öğle ondan sonra annesiyle birlikte Debenham’dan almıştı o rahat ayakkabıları.

Kepez Masaj Salonu-Masöz Esra

Violet’ın bir mağazaya girmesi olağan değildi ve çok rahatsız oluyordu. Ayakkabılar uçuk mavi deridendi, alçak topukluydu, önünde daha koyu bir maviden ustaca atılmış küçük bir fiyonk vardı. Gelinin hareketleri aceleci değildi – bu yaptığı geciktirme taktiklerinden biri olsa bile onu daha da sokuyordu işin içine. Kocasının fanatik bakışlarının farkındaydı fakat o sırada kendini hemen hemen sinirli veya baskı altında hissetmiyordu. Yatak odasına adım atınca, denize dalarken giyilen eski moda bir dalış giysisi şeklinde kendisini sarıp sarmalayan rahatsız, düş gibi bir duruma girmişti.

Düşünceleri sanki kendinin değildi. Ve bu durumdayken görkemli, yalın bir melodinin farkındaydı, işitsel belleğin gizli saklı, kaygan tarzında yine yeniden çalıyor, Florence’i yatağa kadar izliyor, her eline bir ayakkabısını alırken yeniden başlıyordu. O bildik melodi parçası -ona ünlü diyenler bile çıkabilir- ikircimli bir soru sorar gibi giderek yükselen dört notadan oluşuyordu. Çalgı, kendi kemanı değil de bir viyolonsel olduğu için sual soran da Florence değil, ayrı bir seyirciydi, inanmaz gibi dursa da ısrarcıydı, çünkü kısa bir sessizliğin ve öteki çidraklardan oyalanarak gelen, inandırıcı da olmayan bir cevapın arkasından viyolonsel tekrar sordu sorusunu, farklı şekilde, farklı bir notadan ve sonra gene ve gene ve her seferinde kuşkulu bir cevap aldı.